A. Wśród możliwych metod pomniejszania wartości środków trwałych to właśnie amortyzacja liniowa jest najprostszą w zastosowaniu, a co za tym idzie - najczęściej wybieraną przez przedsiębiorców. Głównym założeniem tej metody jest zużywanie się środka trwałego równomiernie w ciągu całego okresu użytkowania, zatem Żadna firma nie może funkcjonować bez użycia środków trwałych. Ważne jest określenie ich wartości. Stanowi to bowiem podstawę szacowania majątku przedsiębiorstwa. Dobrze jest zatem wiedzieć, czym dokładnie jest środek trwały, w jaki sposób oblicza się jego wartość oraz jakie rodzaje amortyzacji środków trwałych się są środki trwałe?Każdy przedsiębiorca ma prawy obowiązek wprowadzania do ewidencji wszystkich posiadanych i nabytych środków trwałych o wartości powyżej 10 tys. złotych netto. Pod pojęciem środków trwałych rozumie się nieruchomości, urządzenia i maszyny oraz środki transportu. Co ważne, w skład środków trwałych mogą wchodzić również wartości niematerialne. W tym przypadku wymienić można tu choćby prawa autorskie bądź spółdzielcze prawo własności. Jednak, aby aktywa te mogły stać się środkami trwałymi, muszą spełniać trzy warunki. Po pierwsze, ich okres użytkowania musi być dłuższy niż 1 rok. Środkiem trwałym nie mogą być np. surowce, które szybko się zużywają przy produkcji. Po drugie, muszą być kompletne i przydatne do użytku. Innymi słowy, środkami trwałymi nie są przedmioty, np. maszyny, które nie nadają się do użytku. I po trzecie, muszą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Środkiem trwałym nie może być coś, co jest własnością prywatną przedsiębiorcy i co nie jest wykorzystywane do prowadzenia określa się wartość środków trwałych?Środki trwałe muszą zostać wycenione w chwili wpisania ich do ewidencji środków trwałych. Mowa tu o ich wycenie początkowej. W tym celu pod uwagę bierze się konkretne parametry. Po pierwsze, jest to cena nabycia. Dotyczy to środków trwałych zakupionych przez firmę. Po drugie, koszt wytworzenia. Dotyczy to środków trwałych wytworzonych przez firmę. I po trzecie, wartość rynkowa. Dotyczy to środków trwałych, które firma nabyła w drodze spadku bądź darowizny. Pod uwagę bierze się tu wartość rynkową w dniu nabycia. Każdy z tych parametrów oszacowany musi być bardzo dokładnie. Wartość początkowa środków trwałych jest bowiem brana pod uwagę przy wycenie majątku przedsiębiorstwa. Jest również podstawą do prowadzenia księgowości i pozwala na prawidłowy przebieg procesu są rodzaje amortyzacji środków trwałych?Środki trwałe wraz z upływem czasu tracą na wartości. Konieczna jest zatem ich amortyzacja, która zapobiega jednorazowemu zaliczeniu wydatków na ich zakup do kosztów uzyskania przychodu. Amortyzacja środków trwałych rozłożona jest na raty, czyli na odpisy amortyzacyjne w następnych latach, które stają się kosztem uzyskania przychodu. Wyróżnić można cztery metod amortyzacji. Pierwsza to metoda liniowa. Zakłada równomierne odpisy w całym okresie amortyzacji. Druga to metoda degresywna. Zakłada wysokie stawki w pierwszych latach i ich stopniowe zmniejszanie. Co ważne, metoda ta nie może być zastosowana do każdego rodzaju środków trwałych. Trzecia to metoda progresywna. To odwrotność metody degresywnej. W tym przypadku stawi rosną, wraz z upływem lat. Czwarta to metoda naturalna. Zakłada, że wysokość odpisów amortyzacyjnych przedstawia faktyczny stan zużycia określonego środka trwałego. Amortyzacja środków trwałych prowadzona jest do momentu, w którym wartość wszystkich dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych zrówna się z wartością początkową. Amortyzacja ustaje również w przypadku sprzedaży środka trwałego bądź jego chcecie uzyskać więcej informacji na temat wartości środka trwałego, odwiedźcie stronę główną naszego krakowskiego biura rachunkowego. Przy określaniu ww. limitu nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 10 000 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Podatnik sam decyduje o tym, czy skorzysta z jednorazowej amortyzacji w ramach pomocy de minimis. Nie musi występować do organów administracyjnych o Przez ostatnie półtora miesiąca opisywałem na blogu instytucję spółki cywilnej, starając się przedstawić Państwu jej istotę, zasady działania, odpowiedzialność wspólników czy zasady rozliczania obciążenia i rozliczeń podatkowych. Pierwotny plan był taki, że teraz przejdę do spółek prawa handlowego. Jednakże zainspirowany problemem, z jakim ostatnio przyszedł do mnie Klient, chciałbym w tym i dwóch kolejnych wpisach skupić się na czymś zupełnie innym, a mianowicie na podatkowych zagadnieniach związanych z rozliczaniem inwestycji ponoszonych na obcych środkach trwałych. W życiu codziennym, zwłaszcza w stosunkach gospodarczych, bardzo częstą jest sytuacja, w której przedsiębiorca wynajmuje środek trwały – przede wszystkim lokal, w którym prowadzi swoją działalność gospodarczą i ponosi nakłady w celu dostosowania wynajętej nieruchomości do swoich potrzeb. Ponieważ wynajęta rzecz nie stanowi jego własności (przedsiębiorca jest jedynie najemcą, a więc posiadaczem zależnym), to wszelkie remonty, przeróbki czy prace adaptacyjne są dokonywane na rzeczy (środku trwałym) będącym własnością osoby trzeciej (w tym przypadku wynajmującego). W takich sytuacjach pojawiają się zawsze pytania: 1) czy wydatki poniesione na dokonanie tych inwestycji najemca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu pomniejszając tym samym swój przychód, a co za tym idzie podatek dochodowy 2) jakie są skutki na gruncie podatku dochodowego i podatku VAT co do tych inwestycji dla najemcy i wynajmującego w razie ustania stosunku najmu, 3) czy naliczony podatek VAT od wydatków poniesionych na dokonanie tych nakładów najemca może użyć do obniżenia kwoty podatku należnego. W niniejszym wpisie skupię się na kwestiach związanych z podatkiem dochodowym przy rozliczaniu poniesionych przez najemcę wydatków na inwestycjach w obcym środku trwałym, a skutki na gruncie podatku dochodowego przy ustaniu stosunku najmu i podatek VAT opiszę w kolejnych publikacjach. Przechodząc do meritum niniejszego wpisu, zacznijmy wpierw od odpowiedzi na dwa pytania: 1) czym są środki trwałe na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku osobowym od osób fizycznych (dalej jako: „ustawa o PiT”) i ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „ustawa o CiT”), 2) co na gruncie ustawy o PiT i ustawy o CiT należy rozumieć przez inwestycje (nakłady) na obcym środku trwałym. Zgodnie z definicją z art. 22a ust. 1 ustawy o PiT i art. 16a ust. 1 ustawy o CiT: środki trwałe są to rzeczowe składniki majątku przedsiębiorców, których czas użytkowania przewidywany jest na okres dłuższy niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu. Środkami trwałymi są w szczególności budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia czy środki transportu. Z kolei stosownie do art. 4a pkt 1 ustawy o PiT i art. 5a pkt 1 ustawy o CiT inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Art. 3 ust. 1 pkt 16 tej ustawy stanowi, że środkami trwałymi w budowie są zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Inwestycja musi cechować się ulepszeniem środka trwałego, a więc polegać na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji (art. 16g ust. 13 ustawy o CiT i art. 22g ust. 17 ustawy o PiT) – inwestycją (nakładem) na środek trwały nie jest remont, który zawsze jest rozliczany na bieżąco w kosztach, bowiem remont nie prowadzi do ulepszenia rzeczy i zwiększenia jej wartości początkowej. Ustaliwszy więc już czym w ogóle wg ustaw o podatku dochodowym są środki trwałe i inwestycje, mogę teraz udzielić odpowiedzi na zadane powyżej pytanie i potwierdzić, że przedsiębiorcy mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na inwestycje na obcym środku trwałym. Sposób odliczenia wydatków poniesionych na te nakłady różni się od wartości tych inwestycji. Jeżeli wydatki na ulepszenie środka trwałego wyniosły mniej niż złotych netto w przypadku czynnych podatników VAT lub brutto w przypadku podatników zwolnionych z tego podatku, to taką inwestycję wrzucamy w koszty jednorazowo, na podstawie wystawionych faktur – będzie to niskocenna inwestycja w obcym środku trwałym. Natomiast gdy koszt ulepszenia środka trwałego będzie równy bądź wyższy niż złotych to nie możemy już tych wydatków zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu, ale poniesione nakłady muszą być rozliczane w kosztach uzyskania przychodów poprzez miesięczne odpisy amortyzacyjne wg właściwej stawki od ustalonej ich wartości początkowej. Czym jest amortyzacja? Jest to po prostu stopniowe zmniejszanie się wartości używanych przez przedsiębiorców środków trwałych, dzięki czemu możliwe jest ustalenie ich rzeczywistej wartości z biegiem czasu. Wartość dokonywanych odpisów amortyzacyjnych przedsiębiorca może wrzucić w koszty czyli pomniejszyć swój przychód, a co za tym idzie także podatek dochodowy. Art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o PiT oraz art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CiT wyraźnie wskazują, że: amortyzacji podlegają również niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”. Wobec powyższego wydatki na ulepszenie o wartości co najmniej złotych zwiększające wartość początkową wynajętego środka trwałego podlegają rozliczeniu w kosztach poprzez odpisy amortyzacyjne, tak samo jak odpisy amortyzacyjne samego środka trwałego. Amortyzacji można dokonywać liniowo, także z zastosowaniem indywidualnych stawek, przy czym przypadku indywidualnych stawek w inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat – art. 22i i art. 22j ustawy o PiT i art. 16i i art. 16j ustawy o CiT. Jeżeli więc np. najemca poniósł na wynajętym lokalu, w którym prowadzi działalność gospodarczą, wydatki na jego ulepszenie o wartości równej bądź wyższej niż złotych to wydatki te może we własnym zakresie wrzucić do kosztów uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne, a stawka amortyzacji i jej czas powinien być zasadniczo taki sam jak stawka amortyzacji i jej czas dla danego środka trwałego, chyba że przedsiębiorca zastosuje indywidualna stawkę amortyzacji. W razie wszelkich Państwa pytań bądź wątpliwości do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na inwestycje w obcych środkach trwałych czy stawek amortyzacyjnych, zapraszam do kontaktu:). Jeżeli przedsiębiorca zdecyduje się na ujęcie sprzętu w ewidencji środków trwałych to najczęściej ze względu na nieprzekroczenie wartości 10 000 zł zostanie on zamortyzowany jednorazowo. Telefon komórkowy, smartfon a KŚT. Amortyzacja liniowa jest podstawową metodą amortyzacji środków trwałych.
Pojęcie środków trwałych towarzyszy niemal wszystkim przedsiębiorcom. Warto znać podstawową, jak i nieco bardziej rozszerzoną definicję tego zagadnienia. Dowiedz się, czym dokładnie są środki trwałe i sprawdź, co warto o nich wiedzieć. Jaka jest definicja środka trwałego?Środkiem trwałym można nazwać, zgodnie z definicją dostępną w ustawie o PIT, wszelkiego rodzaju podmioty stanowiące własność lub współwłasność podatnika, przeznaczone na prowadzenie działalności gospodarczej. Są to między innymi:budynki,budowle,lokale stanowiące odrębne własności,maszyny,urządzenia,środki transportu. Definicja podkreśla, iż nie mogą być one zużyte w trakcie jednego cyklu produkcyjnego oraz mają generować korzyści ekonomiczne. Środki powinny być nabyte lub wytworzone w zakresie własnym, a także kompletne i zdatne do użytkowania w dniu przyjęcia. Przewidywany okres używania tego rodzaju elementów nie powinien być dłuższy niż rok. Do środków trwałych zalicza się również przedmioty oddane do używania na podstawie umowy dzierżawy, leasingu lub można znaleźć definicję środka trwałego?Dokumentami, które definiują pojęcie środków trwałych oraz normują ich istotę, są między innymi:ustawa o rachunkowości,ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych,ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Warto podkreślić, że jeśli wartość składnika majątku przekracza 10 000 złotych i spełnia on wymienione wcześniej warunki dotyczące własności, to obowiązkiem przedsiębiorcy jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych środków trwałych. Czym jest amortyzacja środka trwałego?Amortyzacja środków trwałych oznacza rozłożenie kosztów związanych z wprowadzeniem do jednostki danych składników majątków. Jest to tzw. określenie procesu zużycia danego przedmiotu, które należy wyrazić w wartości pieniężnej. Ma to na celu zaliczenie do kosztów tych elementów zdefiniowanych jako poniesione straty finansowe, służące do uzyskania przychodu. Amortyzacja środków trwałych pozwala na obniżanie dochodu, a co za tym idzie, zmniejszanie wymiaru płaconego podatku dochodowego. Znajomość poszczególnych zasad związanych z amortyzacją podatkową to jeden z ważniejszych obowiązków każdego przedsiębiorcy. Niewywiązanie się z niego, może generować poważne skutki. Jak przeprowadzić amortyzację środków trwałych?Amortyzację rozpoczyna się w miesiącu, który następuje po miesiącu, w którym dany środek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Jej zakończenie odbywa się w momencie, gdy wartość odpisów amortyzacyjnych zrówna się z wartością początkową środka. Wymienia się cztery możliwe rodzaje amortyzowania środków trwałych:liniową,degresywną,jednorazową, wybór konkretnej metody amortyzacji należy dostosować do danego przedsiębiorstwa, zgodnie z systemem podatkowym oraz obowiązującymi przepisami. Należy podkreślić, że istnieje kilka środków trwałych, które nie podlegają amortyzacji. Zalicza się do nich między innymi: grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,konkretne rodzaje budynków mieszkalnych,dzieła sztuki,eksponaty ustalić wartość środka trwałego? W celu dokonania odpisu amortyzacyjnego należy prowadzić tzw. ewidencję środków trwałych. Dokumentuje się w niej wszelkiego rodzaju wyceny, których wartość przewyższa kwotę 10 000 złotych. Ustalenie wartości początkowej jest podstawą naliczania odpisów amortyzacyjnych. Podaje się, że trzeba zrobić to nie później niż w miesiącu, w którym przedmiot został przyjęty do użytkowania. W przypadku jego późniejszego ulepszania lub w innych okolicznościach wartość środka trwałego może zostać zmieniona. Pierwsza wycena odbywa się natomiast na podstawie prawa bilansowego i podatkowego. Zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, początkowa wartość jest ustalana na podstawie:ceny nabycia,kosztów wytworzenia,wartości rynkowej,wartości wynikającej z ceny, nie wyższej niż rynkowa. Ustalanie stawek poszczególnych odpisów amortyzacyjnych odbywa się natomiast według usystematyzowanego zbioru obiektów majątku trwałego. Dokument nosi nazwę Klasyfikacji Środków Trwałych i został wprowadzony dnia 3 października 2016 roku. Prowadzenie ewidencji środków trwałych, a także ich znajomość pozwala na prawidłowe funkcjonowanie przedsiębiorstwa, a także umożliwia nadzorowanie biznesu.
W tej sytuacji podatnik ma prawo skorzystać: z amortyzacji nowych środków trwałych, czyli ująć w koszty firmy we wrześniu 2019r. wartość 100.000zł netto a resztę wartości, czyli 15.000zł amortyzować liniowo lub metodą degresywną od stycznia 2020r., z amortyzacji do 50.000 euro rocznie, ujmując we wrześniu 2019r. wartość 115

Przepisy Ustawy o rachunkowości oraz innych aktów prawnych nakładają na przedsiębiorców obowiązek dokonywania aktualizacji wyceny. Kiedy i na podstawie jakich przepisów musi zostać przeprowadzona aktualizacja wyceny środków trwałych? Przeczytaj i dowiedz się więcej! Czym są środki trwałe? Składniki majątku zaliczane do środków trwałych to budowle, budynki, lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia, środki transportu i inne przedmioty spełniające łącznie następujące warunki: stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1. Środki trwałe podlegają amortyzacji, która jest kosztem związanym ze stopniowym zużywaniem się środków trwałych. Odpisów amortyzacyjnych dokonujemy zgodnie z przyjętą metodą amortyzacji, przez co stopniowo lub jednorazowo ujmujemy w kosztach podatkowych ich wartość. Wartość początkowa środków trwałych Wprowadzając środek trwały do firmy, należy ustalić jego wartość początkową. W zależności od tego, czy składnik majątku został kupiony, wytworzony czy przekazany w drodze darowizny, wartość początkowa ustalana jest w różny sposób określony w art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku odpłatnego nabycia składnika majątku, wartość początkową środka trwałego stanowi cena jego nabycia to cena zakupu danego środka trwałego powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem oraz przystosowaniem składnika majątku do użytkowania w firmie (koszty montażu, instalacji itp.), powiększona o koszty transportu, załadunku, wyładunku czy ubezpieczenia w odniesieniu do środka trwałego wytworzonego we własnym zakresie, za wartość początkową uważa się koszt jego wytworzenia środka trwałego są wszystkie koszty pozostające w bezpośrednim związku z danym składnikiem majątku, a także uzasadniona część wydatków pośrednio związanych z jego początkową środka trwałego nabytego w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób stanowi wartość rynkowa z dnia nabycia. Wyjątkiem od tej reguły jest zawarcie umowy darowizny lub umowy o nieodpłatnym przekazaniu, w której określona została wartość składnika majątku niższa od jego wartości rynkowej, wówczas przedsiębiorca powinien przyjąć tę wartość jako wartość początkową środka trwałego. Aktualizacja wyceny środków trwałych Wartość początkowa środków trwałych oraz dokonane od nich odpisy amortyzacyjne mogą na podstawie odrębnych przepisów ulegać aktualizacji wyceny. Oznacza to, że nie jest dopuszczalne, aby firmy samodzielnie decydowały o sposobie aktualizacji wyceny środków trwałych. Zgodnie z art. 22o ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych aktualizacja wyceny środków trwałych następuje bowiem na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów, jeżeli wskaźnik wzrostu cen nakładów inwestycyjnych w okresie trzech kwartałów w roku przekroczy 10%.Art. 22o ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy aktualizacji wyceny środków trwałych, o których mowa w art. 22a, wartości początkowej składników majątku, o której mowa w art. 22d ust. 1, kwoty określonej w art. 22g ust. 10 do obliczenia wartości początkowej budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych, jednostkowej ceny nabycia części składowych i peryferyjnych, o których mowa w art. 22g ust. 17, oraz wartości początkowej środków trwałych, o której mowa w art. 22j ust. 1 pkt 1 lit. a i b, jeżeli wskaźnik wzrostu cen nakładów inwestycyjnych w okresie trzech kwartałów w roku poprzedzającym rok podatkowy w stosunku do analogicznego okresu roku ubiegłego przekroczy 10%. Trwała utrata wartości środka trwałego Przeprowadzona aktualizacja wyceny środków trwałych może doprowadzić do trwałej utraty ich wartości. Z trwałą utratą wartości środka trwałego mamy do czynienia, gdy istnieje duże prawdopodobieństwo, że dany składnik majątku nie przyniesie w przyszłości w znaczącej części lub w całości przewidywanych korzyści ekonomicznych. Przyczyną trwałej utraty wartości środka trwałego może być: zmiana technologii produkcji, przeznaczenie składnika majątku do likwidacji, wycofanie środka trwałego z użytkowania, inne przyczyny. W przypadku, gdy zajdzie jedna z wymienionych okoliczności, możliwa jest aktualizacja wyceny środków trwałych. Trzeba jednak mieć na uwadze, że ustalona w wyniku aktualizacji wyceny wartość księgowa netto środka trwałego nie może być wyższa od jego wartości godziwa to kwota, za jaką dany składnik majątku mógłby zostać wymieniony, a zobowiązanie uregulowane, na warunkach transakcji rynkowej pomiędzy zainteresowanymi i dobrze poinformowanymi niepowiązanymi ze sobą stronami.

Nabyte w całości dzięki otrzymanej dotacji środki trwałe nie będą kosztem podatkowym. Zakupione dla celów firmowych rzeczy, których przewidywany okres użytkowania to ponad rok, zdatne do użytku o wartości powyżej 10.000 zł mają jednak obowiązek zostać wprowadzone do Ewidencji Środków Trwałych firmy. Na mocy ustawy rzeczy te
Przedsiębiorca nabywający środek trwały zobowiązany jest do sklasyfikowania składnika majątku i ustalenia wartości początkowej środka trwałego. Zgodnie z przepisami o podatku dochodowym od osób fizycznych, poprawne ustalenie wartości początkowej środka trwałego uzależnione jest od wielu czynników, które mają wpływ na odpisy amortyzacyjne obniżające dochód firmy. Do środków trwałych zaliczamy budynki, urządzenia, maszyny, środki transportu, jak również inne przedmioty. Środki trwałe są to rzeczowe składniki majątku przeznaczone na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej, które są kompletne i zdatne do użytku, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok oraz wartości początkowej powyżej zł. Nie ma jednak przeciwwskazań, aby w ewidencji środków trwałych ujmować również te przedmioty, które opiewają na kwotę mniejszą niż zł oraz przewidywanym okresie użytkowania powyżej roku. W takiej sytuacji można od takiego zakupu dokonać odpisu amortyzacyjnego jednorazowego bądź według obowiązujących metod amortyzacji. Jednorazowa amortyzacja ma charakter dobrowolny. Przedsiębiorca może, ale nie musi z niej skorzystać. Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22g ustawy o PIT, uważa się: w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia, a jeżeli były używane przez podatnika przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie były wcześniej amortyzowane – cenę ich nabycia, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, w razie częściowo odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu (określonego w art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. Za cenę nabycia zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy o PIT, uważa się kwotę należną zbywcy powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, a w szczególności: koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji – pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony, albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, obejmującą cło i akcyzę – w przypadku importu, skorygowaną o różnice kursowe – naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego (art. 22g ust. 5 ustawy o PIT). Jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części, nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia (art. 22g ust. 8 ustawy PIT). Za koszt wytworzenia zgodnie z art. 22g ust. 4 ustawy o PIT, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Powyższe zasady mają również zastosowanie przy ustalaniu wartości początkowej środka trwałego w postaci inwestycji w obcym środku trwałym, dla której wartość ustalana jest według nabycia albo kosztu wytworzenia (art. 22g ust. 7 ustawy PIT). Przykład 1. Podatnik wynajął lokal biurowy i dokonał adaptacji tego lokalu na potrzeby działalności gospodarczej. W ramach tej adaptacji postawił ścianki działowe oraz nową instalację elektryczną. Poniesione wydatki w wysokości zł, zostały zakwalifikowane, jako inwestycja w obcym środku trwałym. Wartość początkowa tego środka trwałego wynosi zł. Wycena składnika majątku stanowiącego współwłasność podatnika ustalana jest w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku. Zasada ta nie dotyczy małżonków, którzy mają wspólność majątkową i wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie (art. 22g ust. 11 ustawy o pdof). W przypadku samochodów osobowych istnieją pewne ograniczenia w ujmowaniu odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodu. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o pdof, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 150 000 zł (225 000 zł w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych) Do końca 2018 roku, wartość limitu wynosiła 20 000 euro. Przykład 2. Podatnik zwolniony z VAT zakupił od firmy “ABA” na podstawie faktury VAT maszynę produkcyjną: wartość netto – zł, podatek VAT 23 % – zł, wartość brutto – zł, Podłączenie maszyny produkcyjnej (od strony technicznej, aby była sprawna i zdatna do użytku) dokonała firma montażowa “DAD”, zdarzenie zostało udokumentowane fakturą VAT: wartość netto – zł, podatek VAT 23 % – 345 zł, wartość brutto – zł W związku z tym, że podatnik jest podmiotowo zwolniony z VAT, to nie ma prawa do odliczenia podatku VAT z faktur zakupu oraz montażu. W takiej sytuacji podstawą do wyceny wartości początkowej jest wartość brutto z obu faktur. Wartość początkowa maszyny produkcyjnej: zł + zł = zł Przykład 3. Podatnik w czasie trwania wspólnoty majątkowej, zakupił jako osoba fizyczna pojazd na umowę kupna-sprzedaży o wartości zł. Następnie pojazd został przekazany do majątku firmy podatnika – jako pojazd firmowy. Pojazd zostaje ujęty w ewidencji środków trwałych i poddany amortyzacji od wartości początkowej na podstawie dokumentu zakupu. Dowodem zakupu jest umowa kupna-sprzedaży o wartości zł. Wartość początkowa środka trwałego: zł Przykład 4. Podatnik nabył w drodze darowizny urządzenie, które będzie wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Urządzenie zostanie wprowadzona do ewidencji środków trwałych na podstawie umowy darowizny, na której jest podana wartość środka trwałego zł. Wartość początkowa środka trwałego to: zł. Jeśli w umowie darowizny nie byłoby ustalonej wartości darowanego urządzenia, wówczas należałoby opierać się na danych technicznych środka trwałego i dokonać wyceny urządzenia na podstawie tych informacji. Przykład 5. Podatnik zakupił r. nieruchomość (lokal, w którym będzie prowadził działalność gospodarczą) na podstawie aktu notarialnego o wartości zł. Opłata notarialna wyniosła 500 zł i została poniesiona w Przed zakupem r. została podpisana umowa kredytowa na zakup nieruchomości. Kosztem tego kredytu są odsetki oraz prowizja od zaciągniętego kredytu. Odsetki w kwocie 300 zł zostały zapłacone r., natomiast prowizja w kwocie 120 zł została zapłacona Do wartości początkowej środka trwałego zaliczamy wydatki poniesienie do momentu wprowadzenia lokalu do ewidencji środków trwałych. Lokal zdatny do użytkowania będzie wprowadzony w dacie zakupu r., tylko w 50% do działalności gospodarczej. W takiej sytuacji w ewidencji środków trwałych może być ujęta tylko połowa wartości nabytej nieruchomości. Z uwagi na fakt przekazania połowy nieruchomości do prowadzonej działalności, podatnik przy ustalaniu wartości początkowej środka trwałego, ma prawo zaliczyć tylko 50% wydatków poniesionych do czasu oddania środka trwałego do użytkowania. Wartość początkowa środka trwałego lokalu wykorzystywanego w 50% w działalności: + 250 zł + 150 zł = zł Zapłacona prowizja od kredytu oraz wszystkie inne wydatki poniesione po przyjęciu środka trwałego do użytkowania będą stanowiły koszt prowadzenia firmy w takiej części, w jakiej nieruchomość jest wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej, czyli w 50%. Zapłacona prowizja w dniu r. będzie stanowiła koszt prowadzenia firmy tylko w 50% wartości prowizji (120 zł x 50% = 60 zł). Wartość prowizji, która może być zaliczona w koszty to 60 zł. Po wprowadzeniu środka trwałego do majątku firmy odsetki od kredytu zaciągniętego na zakupioną nieruchomość będą stanowiły koszt podatkowy tylko w 50%. Odsetki od kredytu księgowane w dacie zapłaty są w zakładce Wydatki ➡ Dodaj wydatek ➡ Odsetki od kredytu. Przykład 6. Podatnik zakupił maszynę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w dniu r. za kwotę Euro, która została opłacona w dniu r. (kurs 4,2590 z dnia Maszyna została przyjęta na stan środków trwałych jako zdatna do użytkowania w dniu Ustalając wartość początkową zakupionej maszyny, podatnik zobowiązany jest do przeliczenia wartości kosztu na złote, po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury, który wyniósł 4,2715 ( z dnia Wartość maszyny po przeliczeniu na zł: euro x 4,2715 = zł Na dzień oddania środka trwałego do używania obliczamy różnice kursowe między średnim kursem z dnia poprzedzającego dzień wystawienia dokumentu a średnim kursem NBP z dnia poprzedzającego dzień dokonania zapłaty. R = W – Z gdzie R stanowić będzie różnicę kursową, W – wartość towaru albo usługi, których transakcja dotyczy, natomiast Z – zapłatę. R = zł – zł = 12,50 zł Po przeliczeniu wartości zakupionej maszyny na złote, dokonujemy korekty o różnice kursowe – naliczone do dnia przekazania środka trwałego do użytkowania. Jeżeli przy wyliczaniu różnic kursowych powstanie ujemna różnica kursowa, to zwiększy cenę nabycia środka trwałego. Natomiast, jeżeli pojawi się naliczona dodatnia różnica kursowa, to zmniejsza cenę nabycia środka trwałego. Wartość początkowa środka trwałego na dzień przekazania do użytkowania wynosi: zł -12,50 zł = zł Przykład 7. Podatnik, który jest płatnikiem VAT dokonał nabycia licencji na fakturę VAT o wartości netto zł + 23% VAT. Firma sprzedająca licencję przeprowadziła dodatkowe testy i zainstalowała program. Koszt usługi wyniósł netto 450 zł + 23% VAT. Wartość początkowa środka trwałego (wartości niematerialnej i prawnej), to: zł + 450 zł= zł Przykład 8. Podatnik podpisał umowę z firmą produkcyjną na modernizację grafiki opakowań produkcyjnych w 3D. Wartość wykonanego projektu wyniosła zł. Firma wykonująca projekty przekazała prawa autorskie do wykonanego przez nich projektu za kwotę: zł. Wartość początkowa wartości niematerialnej i prawnej (w tym praw autorskich do projektu) wynosi: zł + zł = zł Przykład 9. W 2011 roku podatnik dokonał likwidacji działalności gospodarczej, w której wykorzystywał maszynę krawiecką, jako środek trwały. Maszyna nie została całkowicie zamortyzowana w prowadzonej działalności gospodarczej. Po upływie 2 lat podatnik ponownie rozpoczyna działalność gospodarczą, w której chce na nowo zaliczyć maszynę krawiecką, jako środek trwały. Zgodnie z art. 22g ust. 13 pkt 1 ustawy o pdof, podjęcie działalności przez podmiot po przerwie trwającej nie dłużej niż 3 lata, skutkuje tym, że podatnik ustala odpisy amortyzacyjne z uwzględnieniem dotychczas dokonanych odpisów oraz kontynuuje metodę amortyzacji przyjętą w poprzedniej działalności gospodarczej. Wartość początkowa środka trwałego w nowo otwartej działalności gospodarczej i kwota odpisów pozostała do amortyzacji: zł – zł(dotychczasowe odpisy) = zł Przykład 10. Czynny podatnik VAT zakupił w ramach prowadzonej działalności garaż na fakturę VAT, który zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych i poddany amortyzacji. wartość netto – zł podatek VAT 23% – 6 900 zł wartość brutto – zł Z racji tego, że w zakupionym garażu będzie parkowany pojazd osobowy wykorzystywany do celów mieszanych (zarówno służbowo, jak i prywatnie), podatnik ma prawo do odliczenia tylko 50% VAT z faktury zakupu. Pozostała nieodliczona część podnosi wartość początkową środka trwałego. Wartość początkowa garażu dla pojazdu osobowego wykorzystywanego mieszanie: zł + zł (50% VAT) = zł Takie jest stanowisko Krajowej Informacji Skarbowej, natomiast podatnik może również wystąpić o interpretację indywidualną w przypadku wątpliwości: Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podatkowej W przypadku, gdy podatnik zaplanował zakup garażu w celu przechowywania pojazdu ciężarowego, od którego ma prawo do odliczenia 100% VAT, niewątpliwie będzie miał prawo do odliczenia całości VAT naliczony z faktury zakupu. Wartość początkowa garażu z przeznaczeniem dla pojazdu ciężarowego: zł. Inwentaryzacja w szerokim znaczeniu to ogół czynności zmierzających do ustalenia rzeczywistego stanu składników majątkowych danej firmy. To też sposób rozliczenia w stosunku do stanu ewidencyjnego w danym czasie. Inwentaryzacja środków trwałych skupia się przede wszystkim na majątku, który ma być wykorzystywany przez firmę Ustawodawca daje podatnikom możliwość obniżenia stawek amortyzacyjnych, przy czym nie wskazuje, w przypadku których środków trwałych stawka podstawowa mogłaby zostać obniżona. Nie określa również, do jakiej wysokości stawki mogą być obniżone. Oznacza to, że podatnicy mogą sami zdecydować, do jakiej wysokości i co do których środków trwałych zastosują obniżenie stawki amortyzacyjnej. Zarówno ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 16i ust. 5), jak i fizycznych (art. 22i ust. 5) dopuszcza możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej określonej w wykazie stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych. Zmiana stawki może nastąpić wielokrotnie, jednakże warunkiem jest amortyzowanie środka trwałego metodą liniową. Ważne! Obniżenie stawki amortyzacyjnej jest możliwe, jeśli podatnik stosuje liniową metodę amortyzacji. Obniżenie stawki amortyzacyjnej może nastąpić od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zmiana stawek amortyzacyjnych może zatem nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych dopiero wprowadzanych do ewidencji środków trwałych, jak i środków trwałych już amortyzowanych. Mając na uwadze, że podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub na koniec roku, adekwatnie do tego zmiany mogą zostać wprowadzone: w styczniu kolejnego roku - odpisy miesięczne; na koniec pierwszego kwartału - amortyzacja kwartalna; na koniec roku - gdy odpisy dokonywane są jednorazowo. Z powyższego wynika, że przedsiębiorca nie może obniżać stawki amortyzacyjnej w dowolnym momencie. Tym samym nie może, po dokonaniu pierwszych odpisów amortyzacyjnych w roku podatkowym, obniżać stawki amortyzacyjnej i korygować odpisów amortyzacyjnych dokonanych w trakcie roku podatkowego. Przepisy nie wymieniają kategorii środków trwałych, dla których może być zastosowana obniżona stawka amortyzacyjna. Podatnik mający wiele środków trwałych może więc obniżenia stawki dokonać w odniesieniu do wybranych składników majątku, a nie do wszystkich posiadanych środków trwałych. Jak często można zmieniać stawkę? Przepisy nie ograniczają częstotliwości zmiany stawki amortyzacji. Oznacza to tym samym, że podatnik nie musi stosować obniżonej stawki przez kolejne lata. Może ją zarówno zwiększyć, jak i zmniejszyć. Przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka jest dowolna, a jej podwyższenie nie może być wyższe od stawek określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych. Ważne! Przepisy nie zabraniają obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy, a następnie jej podwyższenia. Przykład 1. Podatnik zakupił w kwietniu 2014 r. młot pneumatyczny w kwocie 25 tys zł. i przyjął go do ewidencji środków trwałych. Stawka amortyzacyjna zgodnie z wykazem stawek amortyzacyjnych wynosi 18%. Jednakże chcąc rozliczyć stratę z lat ubiegłych, obniżył stawkę amortyzacji do 3%. Ostra zima spowodowała niemal całkowite zaniechanie robót ziemnych, w związku z czym podatnik w roku 2015 zmniejszył stawkę amortyzacji do 0,5%. W roku 2015 z racji podpisania korzystnego kontraktu na roboty ziemne, przedsiębiorca dokonał podwyższenia stawki do pierwotnej wysokości, czyli 18%. Rozliczenie: Rok 2014 (maj - grudzień) miesięczny odpis amortyzacyjny: (25 000 PLN x 3%) : 12 m-cy = 62,50 PLN roczny odpis amortyzacyjny: 62,50 PLN x 8 = 500 PLN Rok 2015 (styczeń - grudzień) miesięczny odpis amortyzacyjny: (25 000 PLN x 0,5%) : 12 m-cy = 10,42 PLN roczny odpis amortyzacyjny: 10,42 PLN x 12 m-cy = 125 PLN Rok 2016 (styczeń - grudzień) miesięczny odpis amortyzacyjny: (25 000 PLN x 18%) : 12 m-cy = 375 PLN roczny odpis amortyzacyjny: 375 PLN x 12 m-cy = 4500 PLN Obniżenie stawki amortyzacyjnej - do jakiego poziomu? Podatnik może obniżyć stawkę amortyzacji środka trwałego do dowolnie wybranego przez siebie poziomu. Z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 stycznia 2015 r., nr IBPBI/1/423-68/14/ZK wynika, że stawki amortyzacyjne mogą być obniżone do dowolnego poziomu, w tym nawet do 0%: (…) Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej, od których dokonuje odpisów przy zastosowaniu tzw. metody liniowej. Stawki amortyzacyjne dotyczące tych środków mogą być obniżone nawet do poziomu 0%, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika (…). Powstają zatem dwa pytania: pierwsze - czy zerowa stawka ma sens, oznacza to przecież zaniechanie odpisów amortyzacyjnych w danym roku; drugie - na ile to rozwiązanie jest bezpieczne? W art. 22c pkt 5 oraz art. 16c pkt 5 ustawodawca wykazał sytuacje, w których podatnik winien zaniechać amortyzacji środka trwałego. Nie znajdziemy wśród nich możliwości obniżenia stawki amortyzacji do zera. Przepisy również nie przewidują przerw w dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych. Reasumując, obniżenie stawki amortyzacyjnej do zera jest dość ryzykownym zabiegiem, dlatego najbezpieczniej byłoby ustalić stawkę na możliwie jak najniższym poziomie (jednak powyżej 0%). Co ważne, obniżając stawkę amortyzacji środka trwałego, należy mieć na względzie okres jego efektywnej użyteczności oraz zasady prowadzonej polityki podatkowej. Obniżenie stawki amortyzacyjnej - kiedy warto? Obniżenie stawki amortyzacji spowoduje, że jej koszty będą niższe, zatem dochód do opodatkowania - wyższy. Są jednak takie sytuacje, w których wyższy dochód będzie skutkować korzyściami dla podatnika. Przykładem może być potrzeba uzyskania kredytu, w przypadku którego przedsiębiorca jest zobowiązany wykazać zdolność kredytową. Na gruncie podatku dochodowego wykazanie wyższego dochodu oznacza wyższy podatek należny. Z drugiej jednak strony umożliwia dokonywanie odliczeń, np. od dochodu. Ten aspekt jest szczególnie istotny w przypadku rozliczenia straty podatkowej. Tym sposobem przedsiębiorca będzie miał możliwość rozliczyć stratę, której odliczenie w kolejnych latach mogłoby być już niemożliwe (np. ze względu na to, że 5-letni okres rozliczenia straty dobiega końca). Oczywiście obniżenie stawek amortyzacji w tym przypadku będzie miało zastosowanie tylko na okres, w którym przedsiębiorcy zależy na odliczeniu straty. W kolejnych latach podatnik może wrócić do stawek określonych w wykazie, pamiętając jednak, że nie może ich przekroczyć. Obniżenie stawki amortyzacyjnej może mieć również miejsce, jeśli podatnik przewiduje poniesienie straty w danym roku podatkowym. Obniżając stawki amortyzacyjne nie dopuści więc do powstania straty lub zminimalizuje jej wielkość. Jeśli działalność podatnika będzie znowu rentowna i podatnik będzie chciał zwiększyć koszty amortyzacji w kolejnym roku, to w odniesieniu do środka trwałego, dla którego obniżył stawkę amortyzacyjną, będzie mógł stawkę podwyższyć. Obniżka stawki jest również korzystna, gdy podatnik planuje sprzedaż środka trwałego. Wynika to z faktu, że przy jego sprzedaży niezamortyzowana część środka trwałego zwiększa koszty uzyskania przychodów, a ta przy stosowaniu obniżonej stawki jest wyższa niż przy zastosowaniu stawki podstawowej. Jeśli zatem podatnikowi zależy na wykazaniu możliwie najwyższych kosztów uzyskania przychodów, przy zbyciu środka trwałego warto rozważyć obniżenie stawki amortyzacyjnej. Kolejnym przypadkiem, w którym warto rozważyć obniżenie stawki amortyzacyjnej, jest sytuacja, gdy podatnik opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych zamierza zmienić formę opodatkowania na zasady ogólne (bądź podatek liniowy). Pozostawienie stawek amortyzacji na poziomie wynikającym z wykazu oznacza, że podatnik rozlicza relatywnie wysoki koszt, który nigdy kosztem w ujęciu podatkowym nie będzie, gdyż podatnik opodatkowany na zasadzie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych nie może uwzględniać kosztów podatkowych. W związku z tym obniżenie stawek amortyzacyjnych pozwoli na przesunięcie kosztów podatkowych w postaci odpisów amortyzacyjnych na przyszłe lata w razie zmiany formy opodatkowania na zasady ogólne. Podsumowując, jeśli podatnik w pewnym okresie generuje relatywnie niskie przychody, nie powinien zwiększać kosztów amortyzacji. Z kolei, jeśli planowany jest wzrost przychodów, zasadne wydaje się zwiększanie kosztów amortyzacji, co spowoduje obniżenie dochodu i tym samym podatku. Ponadto czasowe obniżanie stawki amortyzacyjnej nie stanowi czynności nieodwracalnej. Co do zasady bowiem podatnik ma prawo (z zachowaniem rocznych okresów amortyzacji) do podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do poziomu nie wyższego niż stawki określone w Wykazie. Vd1EwKY. 444 260 312 379 340 222 450 101 386

zmniejszanie się wartości środków trwałych